قلبی که به دست غصه ها زنجیر است            مانـنـد هــوای سـامـرا دلـگـیر است

آقــای جــوان شـهــر غــم هـا دیـگـر            از شـدّت ظـلم این زمانه پـیـر است

زخـمی شـده از زهـر، گـلـوی مـولا            زهـری که به بُرّندگی شمـشیر است

یـک مــادر قــد خـمــیـده از راه آمـد            بالای سـرش نشست...اما دیـر است

انـگـار که زخـم چـهـره را می بـیـنـد            چشمان ترش محو همان تصویر است

یک کـربـبـلا عـطـش بـرایش مـانـده            نـوشـیدن آب هـم که بی تاثـیـر است

نـیـمه شب سـامـرا و دوری...انگـار            این غصه به آه هرشب من چیره ست

ما را به دعـای خیر خود مهـمان کن            آقـا نـفـس حـق شـمـا اکـسـیـر اسـت